Wielkopiątkowa liturgia jest pamiątką zwycięstwa odniesionego przez umęczonego i ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa. W tym dniu używa się czerwonych szat liturgicznych symbolizujących miłość zwyciężającą na krzyżu. W tym dniu milczą organy oraz dzwonki, nie ma także pieśni na wejście. Na początku celebrans przez chwilę leży krzyżem przed ołtarzem. W tym czasie wierni klęczą. Dalej następuje Liturgia Słowa Bożego – w jej skład wchodzą dwa czytania, psalm oraz opis Męki Pańskiej z Ewangelii wg św. Jana, a po niej adoracja Krzyża, podczas której wierni całują rany Jezusa na krzyżu. Po niej następuje Komunia święta, a po jej zakończeniu Jezus pod postacią eucharystyczną zostaje przeniesiony do Grobu Pańskiego.

Na podstawie: wikipedia/Wielki_Piątek

1 2 3 ►

Dziś, tj. w Wielki Czwartek, obchodzimy pamiątkę ustanowienia przez Jezusa Chrystusa sakramentów kapłaństwa i Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy. W kościołach katedralnych ma miejsce uroczysta Msza Święta sprawowana przez biskupa diecezjalnego wraz z prezbiterami – Msza Krzyżma, podczas której poświęcane są nowe oleje przeznaczone do namaszczeń: podczas chrztu, bierzmowania, sakramentu kapłaństwa oraz przy namaszczeniu chorych. O godz. 18:00 rozpoczęła się uroczysta msza – Msza Wieczerzy Pańskiej – która rozpoczyna Triduum Paschalne. Podczas mszy w trakcie śpiewu „Chwała na wysokości” biły wszystkie dzwony. Po zakończeniu śpiewu organy zamilkły, a dzwonki zastąpiono kołatkami. Po zakończeniu Wieczerzy Najświętszy Sakrament przeniesiono do „Ciemnicy” (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy), gdzie adorowano Go do godz. 22:00. Podczas przenoszenia Najświętszego Sakramentu śpiewano hymn „Sław języku tajemnicę”. Po zakończeniu liturgii z ołtarza zdjęto świece, mszał, krzyż, obrusy – gest ten symbolizuje koniec wieczerzy, odarcie Chrystusa z szat oraz jego opuszczenia przez bliskich, sam ołtarz bowiem jest symbolem Chrystusa. Tabernakulum zostało otwarte i puste.

Na postawie: wikipedia/Wielki_Czwartek

Księżom z naszej parafii i tym, którzy u nas posługiwali, życzymy radości z powołania, służby Bogu i ludowi Bożemu oraz błogosławieństwa Bożego na każdy dzień. Jako parafianie zapewniamy o modlitwie w Waszej intencji, a zmarłym księżom wieczny odpoczynek racz dać, Panie…

1 2 3 ►

„Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci” (Iz 53, 11)

Słowa te pochodzące z księgi proroka Izajasza przewodniczyły mężczyznom idącym w tegorocznej Drohiczyńskiej Nocnej Drodze Krzyżowej.

Dnia 27 marca 2015 r. ponad 100 osób zgromadziło się w Sanktuarium Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Ostrożanach na mszy świętej podczas której modlono się o siły, wytrwanie i dobre przeżycie Drogi Krzyżowej, a także o to, by każdy mężczyzna był dobrym mężem i ojcem.

Około godz. 22:00 w ślad za Chrystusem wyruszyła pierwsza grupa uczestników (uczestnicy byli podzieleni na grupy ok. 10-osobowe).

Trasa wiodąca do kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Siemiatyczach liczyła ponad 32 km, które pokonano w czasie około 5 godzin. Uczestnicy zatrzymywali się przy umieszczonych obok trasy stacjach Drogi Krzyżowej aby móc wysłuchać rozważań. Następnie w milczeniu wyruszali do kolejnej stacji.

W siemiatyckim kościele trwała Noc Nikodema – adoracja Najświętszego Sakramentu połączona z modlitewnym czuwaniem. W czuwaniu tym brały udział kobiety i mężczyźni, którzy nie mogli iść w Drodze Krzyżowej, a chcieli również się modlić.

Gorąco dziękujemy naszym parafianom (10 osób) za świadectwo i obecność na Drohiczyńskiej Nocnej Drodze Krzyżowej i zachęcamy do udziału w przyszłym roku.

Pod tym linkiem znajdują się treści rozważań z Drohiczyńskiej Nocnej Drogi Krzyżowej. Mimo że uczestniczyli w niej tylko mężczyźni zachęcamy również kobiety do zapoznania się z ich głęboką treścią oraz do refleksji na temat Męki Jezusa Chrystusa.

1 2 3 ►

Dnia 8 marca 2015 r. obchodziliśmy Dzień Kobiet. Kobiety wypełniają szczególną rolę w świecie, Kościele i w rodzinie. Rano modliliśmy się w ich intencji – o zdrowie, Błogosławieństwo Boże i wszelkie łaski, natomiast o godz. 13:15 zebraliśmy się w remizie OSP w Rudce by obejrzeć przygotowaną przez uczniów naszej szkoły inscenizację.

Wszystkim kobietom z naszej parafii życzymy, by w codziennym życiu kierowały się życiem Maryi, która jest najpiękniejszym wzorem żony i matki.

1 2 ►

Środa Popielcowa to dzień, który rozpoczyna okres Wielkiego Postu. Ta uroczystość ma nas pobudzić do podjęcia zdecydowanej drogi osobistej odnowy i nawrócenia.

W ten dzień rozpoczynamy czterdziestodniowy post. Liczba 40 stanowi w Piśmie Świętym wyraz pewnej dłuższej całości, czasu przeznaczonego na jakieś konkretne zadanie człowieka lub zbawcze działanie Boga. W Wielkim Poście Kościół odczytuje i przeżywa nie tylko czterdzieści dni spędzonych przez Jezusa na pustyni na modlitwie i poście, ale i trzy inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzieści dni powszechnego potopu, po których Bóg zawarł przymierze z Noem; czterdzieści lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzieści dni przebywania Mojżesza na Górze Synaj, gdzie otrzymał on Tablice Prawa.

Okresy i dni pokuty są specjalnym czasem ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń (jak post i jałmużna), braterskiego dzielenia się z innymi, m.in. poprzez inicjowanie dzieł charytatywnych i misyjnych. Z liturgii znika radosne „Alleluja” i „Chwała na wysokości Bogu”, a kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. Istotą pozostaje przygotowanie wspólnoty wiernych do największego święta chrześcijan, jakim jest Wielkanoc.

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa przygotowanie do świąt Zmartwychwstania trwało tylko czterdzieści godzin. W późniejszym czasie przygotowania zabierały cały tydzień, aż wreszcie ok. V wieku czas ten wydłużył się. Po raz pierwszy o poście trwającym czterdzieści dni wspomina św. Atanazy z Aleksandrii w liście pasterskim z okazji Wielkanocy z 334 r.

Tradycyjnemu obrzędowi posypania głów popiołem towarzyszą w Środę Popielcową słowa: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” albo „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

Liturgiczna adaptacja tego zwyczaju pojawia się jednak dopiero w VIII wieku. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X wieku. W następnym wieku papież Urban II wprowadził ten zwyczaj jako obowiązujący w całym Kościele. Z tego też czasu pochodzi zwyczaj, że popiół do posypywania głów wiernych pochodził z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedzającego roku.

Na podstawie: http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i-wiara/zycie-i-wiara/art,391,sroda-popielcowa-poczatek-wielkiego-postu.html